Zicht op Beltrum/0598

Zicht op Beltrum

0598.jpg - Nico en Diny Ravesloot in de winkel van hun slagerij aan de Molleweg. Foto genomen rond 1950. Honderdjarige uit Beltrum loopt voorop in polonaise. Diny Ravesloot-Olthof viert voor de honderdste keer haar verjaardag. Het geheim? ,,Ach, gewoon doorgaan."In de recreatieruimte van zorgcentrum De Hassinkhof in Beltrum zitten een aantal bewoners aan het dagelijkse koffie-uurtje. Met een stralende lach zit Diny Ravesloot-Olthof aan tafel. Kras pakt ze haar rollator en loopt naar haar kamer aan het einde van de gang. Dochter Trees bevindt zich aan Diny's linkerzijde. ,,Ze doet aan ochtendgymnastiek. En dan is ze trots op dat ze dan meer kan dan de anderen. Dat jij je armen hoger kan krijgen dan de rest", vraagt Trees aan haar moeder. ,,Ja", antwoordt Diny glimlachend. In haar kamer neemt ze plaats in de stoel bij het raam. Ze kijkt uit op de tuin en ziet bezoekers in en uit lopen. ,,Ik heb hier een prachtig uitzicht", zegt de eeuwelinge. De geboren en getogen Beltrumse verhuisde samen met haar een jaar oudere zus Marianne in 2010 naar het lokale verzorgingshuis De Hassinkhof. Ook in de nieuwe omgeving bleef ze haar zus tot diens dood dagelijks verzorgen, vertelt dochter Trees. Daarvoor woonden ze met zijn tweeën in hun geboortehuis aan de Mölleweg. Tot het niet meer ging. ,,Ze vindt het hier geweldig. In het begin zei ze dat ze het hier wel een hotel lijkt", zegt Trees. Aan de Mölleweg leerde Diny haar man kennen. Die als slager door de straten van Beltrum zwierf om vlees te bezorgen. Zij zat als coupeuse dagelijks voor het raam. Hij besloot haar mee uit te vragen. Plotseling lag een reep chocolade met een briefje bij Diny in de vensterbank. In 1945 trouwde zij als bakkersdochter met Nico Ravesloot. De bakkerij van haar vader werd omgebouwd tot slagerij. Ze kregen negen kinderen. Voor een katholiek gezin in de tijd, niet meer dan normaal. Toch kenden ze dieptepunten. Na de komst van drie gezonde kinderen, kreeg het echtpaar twee kinderen met een beperking. ,,Maar dat wisten ze toen helemaal niet. De huisarts vond het niet zo ernstig en zei dat de jonge moeders van tegenwoordig zich veel te druk maakten. Met vitamine pillen stuurde hij haar naar huis. Ze moest zes weken later weer terug komen. Ze zat er toen wel even doorheen", vertelt Trees over deze moeilijke periode in haar moeders leven. ,,Moeder was een vrouw van weinig woorden, maar wel altijd bezig en aan het werk", vult broer Rob Ravesloot aan. Van de grote dag geniet ze met volle teugen. Voorop in de polonaise loopt ze door De Hassinkhof. ,,Het was geweldig", blikt de honderdjarige terug.

Nico en Diny Ravesloot in de winkel van hun slagerij aan de Molleweg. Foto genomen rond 1950. Honderdjarige uit Beltrum loopt voorop in polonaise. Diny Ravesloot-Olthof viert voor de honderdste keer haar verjaardag. Het geheim? ,,Ach, gewoon doorgaan."In de recreatieruimte van zorgcentrum De Hassinkhof in Beltrum zitten een aantal bewoners aan het dagelijkse koffie-uurtje. Met een stralende lach zit Diny Ravesloot-Olthof aan tafel. Kras pakt ze haar rollator en loopt naar haar kamer aan het einde van de gang. Dochter Trees bevindt zich aan Diny's linkerzijde. ,,Ze doet aan ochtendgymnastiek. En dan is ze trots op dat ze dan meer kan dan de anderen. Dat jij je armen hoger kan krijgen dan de rest", vraagt Trees aan haar moeder. ,,Ja", antwoordt Diny glimlachend. In haar kamer neemt ze plaats in de stoel bij het raam. Ze kijkt uit op de tuin en ziet bezoekers in en uit lopen. ,,Ik heb hier een prachtig uitzicht", zegt de eeuwelinge. De geboren en getogen Beltrumse verhuisde samen met haar een jaar oudere zus Marianne in 2010 naar het lokale verzorgingshuis De Hassinkhof. Ook in de nieuwe omgeving bleef ze haar zus tot diens dood dagelijks verzorgen, vertelt dochter Trees. Daarvoor woonden ze met zijn tweeën in hun geboortehuis aan de Mölleweg. Tot het niet meer ging. ,,Ze vindt het hier geweldig. In het begin zei ze dat ze het hier wel een hotel lijkt", zegt Trees. Aan de Mölleweg leerde Diny haar man kennen. Die als slager door de straten van Beltrum zwierf om vlees te bezorgen. Zij zat als coupeuse dagelijks voor het raam. Hij besloot haar mee uit te vragen. Plotseling lag een reep chocolade met een briefje bij Diny in de vensterbank. In 1945 trouwde zij als bakkersdochter met Nico Ravesloot. De bakkerij van haar vader werd omgebouwd tot slagerij. Ze kregen negen kinderen. Voor een katholiek gezin in de tijd, niet meer dan normaal. Toch kenden ze dieptepunten. Na de komst van drie gezonde kinderen, kreeg het echtpaar twee kinderen met een beperking. ,,Maar dat wisten ze toen helemaal niet. De huisarts vond het niet zo ernstig en zei dat de jonge moeders van tegenwoordig zich veel te druk maakten. Met vitamine pillen stuurde hij haar naar huis. Ze moest zes weken later weer terug komen. Ze zat er toen wel even doorheen", vertelt Trees over deze moeilijke periode in haar moeders leven. ,,Moeder was een vrouw van weinig woorden, maar wel altijd bezig en aan het werk", vult broer Rob Ravesloot aan. Van de grote dag geniet ze met volle teugen. Voorop in de polonaise loopt ze door De Hassinkhof. ,,Het was geweldig", blikt de honderdjarige terug.

Totaal aantal foto's: 510 | Help